PIZZA :D
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
18 April 2008 | Zambia, Chinsali
Jaja, ik ben na een weekje reizen weer thuis. Dat wil zeggen, terug in Kalwala. Dat voelt wel heel erg thuis. Ik zit weer lekker veilig op m'n koffer een berichtje te tikken. Mn dagboek, die ik van Tat en de anderen gehad heb, ligt naast me, want daarin staat alles wat ik meemaak, wat wel zo handig is bij het ophalen van wat ook alweer wanneer gebeurden. Gisteren om 4.30 afgezet voor ons huis en in de ochtend uitgebreid door de mensen in het dorp verwelkomd en omhelst en het was zo geweldig dat we weer terug waren.
O ja, ik hoorde dat er mensen graag een leuk verhaal wilden, dus ik ga proberen om het leuk te houden, haha. En misschien wat korter, want soms schrijf ik wat lang, waardoor sommigen, die hard werken en niet de tijd hebben tijdens werktijd te lezen, het misschien wel in 10 minuten op hun werk kunnen lezen (succes pap!).
Dus, eerst op naar Lusaka. Daar hebben we ons donderdag en vrijdag vermaakt. Met name onze ogen uitgekeken in de supermarkten, waar we ons in moesten houden om niet direct alles uit de schappen te pakken (“Wauw, wat een keuze! Welke moeten we nu nemen?” “Gekoeld eten!” “OH!! Zo duur!?”), winkelcentra en eetgelegenheden (de pizzeria's, fastfood 'restaurants' en Subway deden goede zaken ;) Belachelijk trouwens, 5 euro voor 2 broodjes en 2 drankjes bij de Subway, wat een afzetters! Daar kan ik hier echt zeker een week van leven!). En... Ik weet nu waar alle blanken zich bevinden! Er zijn 2 mogelijkheden: 1. In een internetcafé of 2. In de winkelcentra en dan met name in de supermarkt met overvolle karren. We hebben tijdens het eten van een bak yoghurt (hmmm... koude yoghurt!) de nodige mensen belachelijk gemaakt, met name de Britten, want die zijn er het meest en vallen best op. De lodge was heerlijk, want hij had een douche, stromend warm en koud water, stapelbedden en niet te vergeten een normale wc! Ontbijt en lunch hebben we vaak gedaan met bruine boterhammen met kruidenboter, want de Gouda kaas heeft hier een leuk prijskaartje. Naast de winkelcentra is er eigenlijk weinig te doen. We hadden een markt geprobeerd, maar de markt is zo op elkaar gepakt en alle mensen klampen zich zo aan je vast, dat ik blij was toen we na onze dwalingen weer buiten stonden. Naast de winkelcentra en 1 winkelstraat was er weinig te doen, dus we besloten dat we op zaterdag naar Kitwe zouden gaan.
Nu komt een leuk verhaaltje, speciaal voor de mensen die een leuk verhaaltje wilden: Voor een busticket moet je naar het inter-city busstation, waar het een drukte van belang is en iedereen je wel wilt helpen. Dit keer was ik erop voorbereid en we hoefden nergens heen en wilden we geen hulp. We hadden tevoren een busmaatschappij uitgekozen en konden rechtstreeks naar het hokje voor een kaartje. Na het kaartje gekocht te hebben besloot Natalie een stukje te gaan filmen van de chaos op het busstation. Nog geen 2 tellen later werden we opgepakt door de politie en bewaking en hopla, daar zaten we op het politiebureau. We werden onder arrest gehouden, want 'we' (ja hey, ik niet, ZIJ deed het!) hadden gefilmd en dat mocht niet want ja, we konden wel eens spionnen zijn en het filmpje tegen hen gebruiken, omdat erop te zien was wie er een politieagent of bewaker was. Spionnig als we waren schoten we in de lach. Wij, spionnnen, natuurlijk! Maar meneer de politieagent vond het geloof ik niet zo grappig. “Waarom lachen jullie zo, dit is een zeer serieus vergrijp!” O, pardon. Ik stelde nog vriendelijk voor of ik zou helpen met het wissen van de band (ze waren erg onhandig met de filmcamera), waarop ik beschuldigd werd van vernietiging van bewijsmateriaal... Okee, ik ben al stil... Nou ja, omdat we hadden gezegd dat we uit Chinsali kwamen en daar werkten, waren we 1 van hen en konden we dus weg komen met een boete. Natalie vroeg in haar wijsheid (sorry pappa van Natalie, maar het was niet heel wijs) nog “En wat als we niet betalen?” Nou, dan konden we vannacht in de cel slapen en daar blijven tot we voor de rechter moesten verschijnen. Hmm. Na grondig overleg besloten we dus dat Natalie toch maar moest betalen. De prijs moesten we zelf bepalen. Zo gaat dat hier, want niemand registreert deze boete en de mannetjes delen de winst en drinken alles op in de kroeg. Dus met 10 euro hebben we ze afgekocht en konden we, na het wissen van de band, weer gaan. Tot zo ver het leuke verhaaltje.
En toen waren we zaterdag in Kitwe... (bus vertrok om 6.00 uur, aankomst 13.00 uur) Waar ik dacht dat het in Lusaka op het busstation een chaos was, zo mogelijk was het hier nog veel veel erger! Sarah, een docent van hier, zou ons ophalen, maar die was er niet. Afspraken nemen ze hier niet zo nauw. Dus, met een lekker ijsje in m'n ene hand en telefoon in de andere hebben we haar toch gevonden. Voor een dikke 13 euro per nacht voor een 2persoonskamer hebben we ingecheckt bij een nicht van haar, Cleopatra, in een lodge. We zijn zaterdag en zondag door Sarah overal heen gesleept. Er is in Kitwe een gigantische markt, waar we wel een hele dag door konden brengen. Wij wilden er graag omslagdoeken kopen (had Chantal beloofd er 1 mee te nemen, ik heb er dus 3, je mag uitzoeken!). We liepen dus met Sarah + nicht + wij er achter aan hobbelend, direct naar de juiste kraam (er waren heel veel omslagdoekenkramen, maar dit was de enige goede geloof ik). Daar wat uitgezocht en met 10 minuten waren we van de markt af. We hebben ons verder vermaakt met dansoefeningen bij Sarah thuis en een zeer uitgebreide lunch bij Cleopatra (grote pan rijst, een hele kip, patatjes, salade, eieren, limonade). De lunch was zo goed dat we die avond geen eten meer hoefden. Dit kwam Natalie eigenlijk wel erg goed uit, aangezien ze een echte delicatesse voor haar bereid hadden, ware koeienstaarten. Het stonk en zag er erg heel iel bah uit en ik was blij dat ik hier vegetarier ben. De mensen hier weten niet met wie ze te maken hebben, ene Helen, uit Holland, al 2 jaar getrouwd, een principiele vegetarier en wordt geschat op 28 jaar (ggrrr, die man heb ik ook gewoon boos aangekeken)! Die nacht bij Cleopatra thuis geslapen in een relaxed bed en maandagochtend de bus terug naar Lusaka. We waren het heen en weer gesleep en de verplichtingen een beetje zat. Ook de wijn viel niet erg goed, maar was wel lekker :$
Blij dus toen we weer in Lusaka waren. Op de weg vanaf Lusaka naar ergens anders kom je langs een weegpunt in Kapiri. Op de heenweg naar Kitwe moesten we daar tot 3x toe gewogen worden. We waren te zwaar, dus dan stappen wat mensen uit. We waren nog altijd te zwaar, dus de hele bus liep leeg. Toen waren we licht genoeg, dus mochten we verder, nadat alle mensen uiteraard een eindje verderop weer ingestapt waren. Afrikaanse logica.
In Lusaka onze dagen goed gepland, zodat we woensdagmiddag de bus weer terug konden nemen. Dinsdag was grote shopdag, waarbij we zowel voor onszelf (pastasaus, noodles) als voor de kinderen geshopt hebben. We hadden dinsdagochtend eerst de shirts opgehaald bij iemand, die Arie geregeld had voor het voetbalteam hier (ielbah, ik moest wel door de slagerij heen, dus op mn slippers en in een nette, nieuw gekochte rok, door het vleesvocht, terwijl de dode koeien en varkens, die om me heen hingen, uit elkaar gesneden werden). Het was het waard, de kids zijn heel blij met hun nieuwe tenue. Tijdens het shoppen hadden we mijn handbagagekoffer mee om alles in mee te slepen, naast onze rugtassen. We hadden zo gigantisch veel geshopt dat die van ellende in elkaar is gestort en het wieltje nu kwijt is (ehm.. sorry mam :$). Maar we hebben nu wel voor een half miljoen (= nog geen 100 euro) geshopt aan leerspellen, puzzels, boekjes, posters, puntenslijpers en potloden!
Wel genoten van patatjes die avond, als afwisseling op de pizza van de avond ervoor, wat mijn buik nu meer kon verdragen dan vorige week bij aankomst. Wel viel me op dat ik iets platter ben dan ik was, dus mijn Jan Smit buikje is weg (en hoe zit het met die van jou, JL?).
Hmm.. “ik houd het kort” komt niet helemaal uit. De terugreis was rampzalig, ik weet nu in elk geval welke maatschappij ik NIET moet doorgeven aan Jeroen. Okee, okee, ik kan me niet inhouden, maar moet echt nog wat vertellen. Bij het guesthouse van Cleopatra was er 1 vrouw en die was echt 2x zo dik als mevrouw Feenstra van het Niftarlake (en nja.. die is best fors zeg maar), en die had zich gekleed in een strakke rok en een nog strakker topje. Ze was minstens 50 jaar en ik vond het lachwekkend haar te zien, maar toen ze een hoer bleek te zijn vond ik haar nog veel grappiger! Tijdens het wijntje drinken (“kom op, 1 glaasje” “Okee...” en toen kwam er een fles...) hebben we er nog de nodige lol om gehad. Ook even kort (misschien niet heel geschikt voor iedereen, maar toch): Na het uitbuiken van de lunch bij Cleopatra hebben we veel geleerd over het huwelijk en hoe dat hier gaat. Voordat je gaat trouwen kiest de moeder van de bruid 6 vrouwen uit, die jou vanaf 2 maanden voor je bruiloft gaan leren hoe het huwelijk werkt. Deze lessen zijn 4 uur per dag. Je leert dan als vrouw hoe je respect moet hebben voor je man, hoe je voor hem moet dansen, hem op moet winden, hoe je sex moet hebben, hoe je moet schoonmaken en hoe je voor de kids zorgt. De man leert hoe hij zijn vrouw moet respecteren en hoe hij zich in het huwelijk moet gedragen. Doe je het niet goed, dan slaan ze je. Er schijnt ook een instructie CD te zijn (over het dansen, inclusief lichte porno, aldus Sarah), dus Sarah gaat proberen die mee te nemen naar hier, zodat we die kunnen kijken. Je weet maar nooit wat je kunt leren, haha!
Ehm ja.. dat was het dan denk ik weer. Maandag begint de school weer voor de grade 9 leerlingen. We gaan even goed letten op de kids in het weeshuis, waar wij min of meer voor moeten zorgen, nu mr. Chomba er niet meer is. Dus wie weet met de leuke auto eventjes op en neer met een grote voorraad aan nshima en rijst en bonen. Kunnen we direct water voor onszelf meenemen, want dat is alweer op.
Gisteren lekker de was gedaan in de rivier en vandaag weer inkopen doen op de markt, want het eten is alweer op. En zo gaan de dagen voorbij in Zambia.
O ja, ik hoorde dat er mensen graag een leuk verhaal wilden, dus ik ga proberen om het leuk te houden, haha. En misschien wat korter, want soms schrijf ik wat lang, waardoor sommigen, die hard werken en niet de tijd hebben tijdens werktijd te lezen, het misschien wel in 10 minuten op hun werk kunnen lezen (succes pap!).
Dus, eerst op naar Lusaka. Daar hebben we ons donderdag en vrijdag vermaakt. Met name onze ogen uitgekeken in de supermarkten, waar we ons in moesten houden om niet direct alles uit de schappen te pakken (“Wauw, wat een keuze! Welke moeten we nu nemen?” “Gekoeld eten!” “OH!! Zo duur!?”), winkelcentra en eetgelegenheden (de pizzeria's, fastfood 'restaurants' en Subway deden goede zaken ;) Belachelijk trouwens, 5 euro voor 2 broodjes en 2 drankjes bij de Subway, wat een afzetters! Daar kan ik hier echt zeker een week van leven!). En... Ik weet nu waar alle blanken zich bevinden! Er zijn 2 mogelijkheden: 1. In een internetcafé of 2. In de winkelcentra en dan met name in de supermarkt met overvolle karren. We hebben tijdens het eten van een bak yoghurt (hmmm... koude yoghurt!) de nodige mensen belachelijk gemaakt, met name de Britten, want die zijn er het meest en vallen best op. De lodge was heerlijk, want hij had een douche, stromend warm en koud water, stapelbedden en niet te vergeten een normale wc! Ontbijt en lunch hebben we vaak gedaan met bruine boterhammen met kruidenboter, want de Gouda kaas heeft hier een leuk prijskaartje. Naast de winkelcentra is er eigenlijk weinig te doen. We hadden een markt geprobeerd, maar de markt is zo op elkaar gepakt en alle mensen klampen zich zo aan je vast, dat ik blij was toen we na onze dwalingen weer buiten stonden. Naast de winkelcentra en 1 winkelstraat was er weinig te doen, dus we besloten dat we op zaterdag naar Kitwe zouden gaan.
Nu komt een leuk verhaaltje, speciaal voor de mensen die een leuk verhaaltje wilden: Voor een busticket moet je naar het inter-city busstation, waar het een drukte van belang is en iedereen je wel wilt helpen. Dit keer was ik erop voorbereid en we hoefden nergens heen en wilden we geen hulp. We hadden tevoren een busmaatschappij uitgekozen en konden rechtstreeks naar het hokje voor een kaartje. Na het kaartje gekocht te hebben besloot Natalie een stukje te gaan filmen van de chaos op het busstation. Nog geen 2 tellen later werden we opgepakt door de politie en bewaking en hopla, daar zaten we op het politiebureau. We werden onder arrest gehouden, want 'we' (ja hey, ik niet, ZIJ deed het!) hadden gefilmd en dat mocht niet want ja, we konden wel eens spionnen zijn en het filmpje tegen hen gebruiken, omdat erop te zien was wie er een politieagent of bewaker was. Spionnig als we waren schoten we in de lach. Wij, spionnnen, natuurlijk! Maar meneer de politieagent vond het geloof ik niet zo grappig. “Waarom lachen jullie zo, dit is een zeer serieus vergrijp!” O, pardon. Ik stelde nog vriendelijk voor of ik zou helpen met het wissen van de band (ze waren erg onhandig met de filmcamera), waarop ik beschuldigd werd van vernietiging van bewijsmateriaal... Okee, ik ben al stil... Nou ja, omdat we hadden gezegd dat we uit Chinsali kwamen en daar werkten, waren we 1 van hen en konden we dus weg komen met een boete. Natalie vroeg in haar wijsheid (sorry pappa van Natalie, maar het was niet heel wijs) nog “En wat als we niet betalen?” Nou, dan konden we vannacht in de cel slapen en daar blijven tot we voor de rechter moesten verschijnen. Hmm. Na grondig overleg besloten we dus dat Natalie toch maar moest betalen. De prijs moesten we zelf bepalen. Zo gaat dat hier, want niemand registreert deze boete en de mannetjes delen de winst en drinken alles op in de kroeg. Dus met 10 euro hebben we ze afgekocht en konden we, na het wissen van de band, weer gaan. Tot zo ver het leuke verhaaltje.
En toen waren we zaterdag in Kitwe... (bus vertrok om 6.00 uur, aankomst 13.00 uur) Waar ik dacht dat het in Lusaka op het busstation een chaos was, zo mogelijk was het hier nog veel veel erger! Sarah, een docent van hier, zou ons ophalen, maar die was er niet. Afspraken nemen ze hier niet zo nauw. Dus, met een lekker ijsje in m'n ene hand en telefoon in de andere hebben we haar toch gevonden. Voor een dikke 13 euro per nacht voor een 2persoonskamer hebben we ingecheckt bij een nicht van haar, Cleopatra, in een lodge. We zijn zaterdag en zondag door Sarah overal heen gesleept. Er is in Kitwe een gigantische markt, waar we wel een hele dag door konden brengen. Wij wilden er graag omslagdoeken kopen (had Chantal beloofd er 1 mee te nemen, ik heb er dus 3, je mag uitzoeken!). We liepen dus met Sarah + nicht + wij er achter aan hobbelend, direct naar de juiste kraam (er waren heel veel omslagdoekenkramen, maar dit was de enige goede geloof ik). Daar wat uitgezocht en met 10 minuten waren we van de markt af. We hebben ons verder vermaakt met dansoefeningen bij Sarah thuis en een zeer uitgebreide lunch bij Cleopatra (grote pan rijst, een hele kip, patatjes, salade, eieren, limonade). De lunch was zo goed dat we die avond geen eten meer hoefden. Dit kwam Natalie eigenlijk wel erg goed uit, aangezien ze een echte delicatesse voor haar bereid hadden, ware koeienstaarten. Het stonk en zag er erg heel iel bah uit en ik was blij dat ik hier vegetarier ben. De mensen hier weten niet met wie ze te maken hebben, ene Helen, uit Holland, al 2 jaar getrouwd, een principiele vegetarier en wordt geschat op 28 jaar (ggrrr, die man heb ik ook gewoon boos aangekeken)! Die nacht bij Cleopatra thuis geslapen in een relaxed bed en maandagochtend de bus terug naar Lusaka. We waren het heen en weer gesleep en de verplichtingen een beetje zat. Ook de wijn viel niet erg goed, maar was wel lekker :$
Blij dus toen we weer in Lusaka waren. Op de weg vanaf Lusaka naar ergens anders kom je langs een weegpunt in Kapiri. Op de heenweg naar Kitwe moesten we daar tot 3x toe gewogen worden. We waren te zwaar, dus dan stappen wat mensen uit. We waren nog altijd te zwaar, dus de hele bus liep leeg. Toen waren we licht genoeg, dus mochten we verder, nadat alle mensen uiteraard een eindje verderop weer ingestapt waren. Afrikaanse logica.
In Lusaka onze dagen goed gepland, zodat we woensdagmiddag de bus weer terug konden nemen. Dinsdag was grote shopdag, waarbij we zowel voor onszelf (pastasaus, noodles) als voor de kinderen geshopt hebben. We hadden dinsdagochtend eerst de shirts opgehaald bij iemand, die Arie geregeld had voor het voetbalteam hier (ielbah, ik moest wel door de slagerij heen, dus op mn slippers en in een nette, nieuw gekochte rok, door het vleesvocht, terwijl de dode koeien en varkens, die om me heen hingen, uit elkaar gesneden werden). Het was het waard, de kids zijn heel blij met hun nieuwe tenue. Tijdens het shoppen hadden we mijn handbagagekoffer mee om alles in mee te slepen, naast onze rugtassen. We hadden zo gigantisch veel geshopt dat die van ellende in elkaar is gestort en het wieltje nu kwijt is (ehm.. sorry mam :$). Maar we hebben nu wel voor een half miljoen (= nog geen 100 euro) geshopt aan leerspellen, puzzels, boekjes, posters, puntenslijpers en potloden!
Wel genoten van patatjes die avond, als afwisseling op de pizza van de avond ervoor, wat mijn buik nu meer kon verdragen dan vorige week bij aankomst. Wel viel me op dat ik iets platter ben dan ik was, dus mijn Jan Smit buikje is weg (en hoe zit het met die van jou, JL?).
Hmm.. “ik houd het kort” komt niet helemaal uit. De terugreis was rampzalig, ik weet nu in elk geval welke maatschappij ik NIET moet doorgeven aan Jeroen. Okee, okee, ik kan me niet inhouden, maar moet echt nog wat vertellen. Bij het guesthouse van Cleopatra was er 1 vrouw en die was echt 2x zo dik als mevrouw Feenstra van het Niftarlake (en nja.. die is best fors zeg maar), en die had zich gekleed in een strakke rok en een nog strakker topje. Ze was minstens 50 jaar en ik vond het lachwekkend haar te zien, maar toen ze een hoer bleek te zijn vond ik haar nog veel grappiger! Tijdens het wijntje drinken (“kom op, 1 glaasje” “Okee...” en toen kwam er een fles...) hebben we er nog de nodige lol om gehad. Ook even kort (misschien niet heel geschikt voor iedereen, maar toch): Na het uitbuiken van de lunch bij Cleopatra hebben we veel geleerd over het huwelijk en hoe dat hier gaat. Voordat je gaat trouwen kiest de moeder van de bruid 6 vrouwen uit, die jou vanaf 2 maanden voor je bruiloft gaan leren hoe het huwelijk werkt. Deze lessen zijn 4 uur per dag. Je leert dan als vrouw hoe je respect moet hebben voor je man, hoe je voor hem moet dansen, hem op moet winden, hoe je sex moet hebben, hoe je moet schoonmaken en hoe je voor de kids zorgt. De man leert hoe hij zijn vrouw moet respecteren en hoe hij zich in het huwelijk moet gedragen. Doe je het niet goed, dan slaan ze je. Er schijnt ook een instructie CD te zijn (over het dansen, inclusief lichte porno, aldus Sarah), dus Sarah gaat proberen die mee te nemen naar hier, zodat we die kunnen kijken. Je weet maar nooit wat je kunt leren, haha!
Ehm ja.. dat was het dan denk ik weer. Maandag begint de school weer voor de grade 9 leerlingen. We gaan even goed letten op de kids in het weeshuis, waar wij min of meer voor moeten zorgen, nu mr. Chomba er niet meer is. Dus wie weet met de leuke auto eventjes op en neer met een grote voorraad aan nshima en rijst en bonen. Kunnen we direct water voor onszelf meenemen, want dat is alweer op.
Gisteren lekker de was gedaan in de rivier en vandaag weer inkopen doen op de markt, want het eten is alweer op. En zo gaan de dagen voorbij in Zambia.
-
18 April 2008 - 10:43
T. Corinne:
En dit is een kort verhaal??????????? -
18 April 2008 - 10:47
LL:
het spijt me :$.... -
18 April 2008 - 10:48
Jeroen:
Haha geweldig verhaal, wel even spannend met die politie, dat moet je maar niet meer doen dan. Ik zal wel oppassen op het busstation! Enne, ik ben zeer benieuwd naar die voorlichtingsvideo.... -
18 April 2008 - 10:59
Huibert:
Leuk verhaal,
Heb je de politie daar ook meegemaakt.
Voor Jeroen moet je maar zo'n cd meenemen :P -
18 April 2008 - 11:38
Karin:
WOW, wat een belevenissen. Gezellig even bij de p'licie op bezoek. Kijk maar uit dat je met je instructie-cd nog door de douane komt straks. Als het net zulke onschuldige cd's zijn als bij Trends af en toe (hé, mam) dan wens ik je veel succes ;). En Grmbl, waarom is iedereen weer veel eerder met reageren dan ik. Tis niet eerlijk...
Groetjes uit een zonnig Nederland! -
18 April 2008 - 16:02
Papa:
Zo, nu ik mij door de vrijdagmiddag files heen heb geworsteld kom ik tot de ontdekking dat Ltje weer een nieuw bericht heeft. Tjonge, wat een belevenissen. Nou, wat betreft de politie dat zit wat in de familie weet je: oop heeft al eens, als kleine jongen zijde, op het bureau gezeten wegens het zich onrechtmatig toe-eigenen van een peertje dat hing aan andermans boom. Ohan bevond zich eens op onrechtmatige wijze op een woonboot, en is afgevoerd naar de Duinstraat (politie) en vati is eens onder begeleiding van een motor agent met zijn (opgevoerde) brommer naar het bureau meegenomen wegens het niet hebben van verzekeringpapieren en het wel hebben van opgevoerde spulletjes. Dus ja,je treedt in familiesporen. Nou, ik zie dat je belangstelling voor het huwelijk nog steeds bestaat. De biedingen stagneren weliswaar maar je verdiept je wel in de materie. Jeroen toont ook belangstelling las ik, met name voor de CD. Kennelijk moeten er nog wat vragen in dit opzicht beantwoord worden :-). Hier verder alles OK. Hoor zojuist dat Kids City en dus ook mijn squash banen in de fik staan. Dus morgen geen potjes spelen met Paul (of we moeten gaan dammen). Ik meld mij later wel weer. Moeten nu eten en je weet dat wanneer mama "eten" roept, je maar beter kan zorgen dat je aan tafel zit.
Liefs Papa -
19 April 2008 - 09:26
Janneke:
Yo Ltje,
Wat een avontuur!
Laat dat politie avontuur voor de volgende keer maar achterwege! Tjonge het is daar weer een heel andere wereld dan hier! Mijn eerste week hier is al weer voorbij, dat ging wel hard, soms wel 10,5 uur op een dag gewerkt. Ik begin al met mijn eigen patienten! Zometeen ga ik naar een rugbymatch om te kijken hoe dat eraan toegaat hier!
Heel veel liefs uit een Ierland, waar ze het weer heel treffend kunnen omschrijven met bright with heavy showers!
Kus, Janneke -
19 April 2008 - 10:06
Tatjana:
eeej meis
Echt leuk om dit allemaal weer te lezen naj bijna allemaal dan;)
Fijn dat je ons boekje nog kan gebruiken!
Succes weer met werken;) ik moet nog n weekje en dan heb ik lekker 2 weken vakantie:D kijk er echt naar uit!
Veel liefs en X -
19 April 2008 - 13:33
Arline:
Nou Ellen, en jij in het begin zeggen dat het daar een beetje saai was. Ik vind al die verhalen spannend genoeg hoor!Wat jij daar allemaal al meegemaakt hebt is heel wat boeiender dan wat hier gebeurt. Dat Kidscity is afgebrand is op het ogenblik wel het spannendste hier (geen kinderen gewond hoor)
-
21 April 2008 - 13:28
Opa En Beppe:
Lieve Ellen, gisteren hebben we Karin haar verjaardag gevierd en de laatste berichten van jou gehoord. Dus de school begint nu weer. We hebben zo'n respect voor je. Fijn dat Jeroen komt. We zien dat je de aanleg voor biljarten van oHan geërfd hebt. Maar niet zoveel bier erbij drinken hoor. Pas goed op jezelf. Heel veel liefde en een dikke kus van Opa en Beppe. -
21 April 2008 - 18:04
Joke Jurg:
Hoi Ellen,
Leuk om je belevenissen via deze site te kunnen volgen! Groetjes uit Spanje.
-
24 April 2008 - 19:02
Oma:
Vandaag je kaart uit Zambia ont-vangen. Bedankt, heel fijn. De kindertjes zagen er modern uit met hun pampers om. Maar zal jij wel oppassen.Al lijkt het allemaal heel prettig, wees toch maar voorzichtig dat we straks geen losgeld bij de politie voor je moeten betalen. Je doet wel heel wat levenservaring op. Dit gaat je hele leven met je mee.
Geniet ervan, maar kom s.v.p. gezond terug.
Veel liefs van oma -
25 April 2008 - 14:08
Shirley:
Hoi ellen,
Ik ben weer terug op school en van de week hebben we de eerste slb bijeenkomst van deze periode zonder jou gehad. We hebben wel even op je site gekeken om te zien hoe het met je gaat. Je verhalen zijn inderdaad iets te lang om nu tijdens mijn werk te lezen, maar wat ik gezien heb wel geweldig hoor. Echt leuk om foto's te kijken ook. Ik wens je voor nu nog heel veel plezier en een mooie tijd en hoor graag weer van je als je weer terug bent. We plannen je nog maar even niet in voor een proefassessment :).
Groeten Shirley -
25 April 2008 - 14:10
Shirley:
ook de groeten van Petra, die zit hier tegenover mij ook hard te zwoegen... (dossiers nakijken) -
28 April 2008 - 20:29
Theo En Ans:
Hoi die Ellen, Nou jij beleeft nog eens wat daar in Zambia. Lachwekkende vrouwen van boven de 50... (wat is er trouwens eigenlijk mis met vrouwen boven de 50?); opgepakt wegens spionage; en belediging van een politieambtenaar in functie... Wel geinig dat je zelf je boete mag bepalen!
wij gaan met Hemelvaart kamperen met de familie Bransen, jammer dat je er niet bij bent, misschien volgend jaar.
heel veel groeten en tot de volgende keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
