daar bij de rivier zingt je hart een lied!

Jaja, een tweede bericht van mij! Het gaat hier allemaal prima zijn gangetje. Het is heel rustig en er is weinig te doen. Gelukkig zijn er binnen een mum van tijd altijd vele kinderen, dus daar dan maar een spel mee doen. We hebben ze laatst geleerd om paaltjesvoetbal te spelen. We hadden onze lege waterflesjes mee naar de rivier genomen en die gevuld. Vervolgens in een kring gezet en ieder ging bij zijn flesje staan. De kinderen spreken geen Engels, dus het gaat allemaal met voordoen en nadoen. Dus de kinderen gingen ook bij het flesje staan. Toen het flesje openen en een bal het spel in gedaan. Even laten zien wat de bedoeling was: je eigen flesje beschermen, maar natuurlijk ook proberen die van een ander omver te schieten, zodat het water eruit gaat. Dat hadden ze snel door, haha! Ze vonden het spel echt geweldig! Dat bleek wel toen we de volgende ochtend wakker werden en zagen dat ze bij ons achter uit zichzelf het spel waren gaan doen. Heel simpel spel natuurlijk, maar ze hebben er echt van genoten.
De bal.. ja.. dat was ook een verhaal. We hadden een bal nodig, dus we vroegen de buurjongen, Kado (inderdaad genoemd naar een kadotje, want toen hij bijna geboren werd had Arie van Kooten een pakje naar hen opgestuurd, met een kado voor het kindje en de moeder en op het pak KADO gezet. Dat vonden ze wel een toffe naam, dus de jongen heet nu Kado) om een bal te halen bij het weeshuis. Dat duurde wel erg lang en ondertussen werd er hier een nieuwe bal gemaakt. Er werd plastic van uit onze prullenbak (twee kuilen buiten ons huis) gehaald en ergens kwam een vod kleding vandaan. Daar werden repen stof van gescheurd en met een touwtje werd alles tot een bal geknoopt. Heel ingenieus en eigenlijk heel zielig, maar wel een bal en daar ging het om!
Ik begin nu goed te begrijpen waarom mensen zich bij een rivier vestigen. De rivier geeft je eigenlijk alles wat je nodig hebt. Het geeft drinkwater, maar je kunt ook jezelf erin wassen. Of je kleding, of de afwas. Je kan het zelfs als toilet gebruiken, ideaal! (niet direct als je er ook in wast en je er je drinkwater uit haalt, maar daar moet je niet te lang over nadenken) Zelf moet ik een paar keer per dag naar de rivier toe. Ofwel om water te halen of anders om te wassen. Wassen gebeurt met Boom, de zeep voor hier. Ook ideale zeep, want je kan de afwas ermee doen, jezelf wassen, haren wassen en dus ook kleding. Kleding gooi je in de rivier, zodat het nat is, dan doe ik het in een grote teil met wat zeep en soppen maar. Als je klaar bent met soppen, spoel je je spul uit in de rivier en hang je het uit over het riet of gras. De mensen die bij de rivier al zijn stoppen spontaan met hun bezigheden als ze zien dat wij eraan komen en ook komen er mensen vanuit het dorp kijken. We hebben erg veel aandacht. Ik kijk er ook niet meer van op dat ze, wanneer ik iets gewassen heb, het uit het riet halen en het opnieuw uithangen of zelfs nog eens gaan wassen (blijkbaar was ik niet goed genoeg).
De afwas is eigenlijk nog veel leuker om te bekijken, dan komen de kindjes ook achter ons aan lopen. De mensen kennen geen afwasborstel, dus toen ik die had was dat best bijzonder. De afwas zet je ook in de rivier. De rivier is niet zo heel diep aan de zijkant en stroomt daar ook nog niet te hard, dus alles blijft wel staan/liggen. Je moet wel goed op de plastic borden letten, anders zijn die weg ;) Goed, je zet alles dus in de week, vervolgens ga je een bord ofzo pakken en stap 1 is dan om met een hand zand eens even goed over alles heen te wrijven. Dan is het bord eigenlijk al schoon. Ik moet er wel voor zorgen dat niet alleen de binennkant maar ook de buitenkant van het bord goed schoon is. Dat geld zeker ook voor de pannen, want die moeten aan de buitenkant echt geweldig prachtig zijn (ja, ook de onderkant en de steel!). Daar verzaak ik meestal wat op, maar voor het plaatje zandstraal ik alle kanten van de afwas natuurlijk ;) Klaar met je bordje, dan zet je hem terug in de rivier. Het zand spoel je eraf. Vervolgens gaan we de afwas nogmaals doen, met de afwasborstel en met onze favoriete zeep Boom. Weer afspoelen in de rivier en klaar. Afwas gedaan :)
Vorige week, toen ik mijn eerste bericht plaatste, was ik er op de fiets gekomen. Dat gaf veel bekijks, want vrouwen fietsen niet en al helemaal geen blanke vrouwen. De weg was best lang, want je moet een heel stuk omhoog. Als je eenmaal boven bent is het geen probleem, want dan is het alleen nog maar naar beneden. Al fietsend heb ik dus vele malen mijn hand opgestoken en lachende kinderen en mensen begroet. Rare mensen, die blanken! Die middag hebben we bij Mweembe gezeten, een man die zowel een kroeg als een aannemersbedrijf heeft. Ik vind zijn cafe echt heel gezellig en we krijgen er altijd bier. Ook kun je er poolen en ik ben hard bezig om het heel goed te leren, zodat ik strakjes bij terugkomst eens even goed wat mensen kan laten zien hoe het moet (A). Bij Mweembe hebben we ook nshima gegeten, het traditionele eten van hier. Ze eten het 3x per dag. In de ochtend als een pap, in de middag en avond wat harder, met groente, vis of vlees. De nshima eet je met je handen. Je moet een stukje pakken (het ziet er uit als een soort aardappelpuree, het wordt gemaakt van maismeel) en dat kneed je met je hand tot een bolletje. Vervolgens ga je dan er met je duim een klein kuiltje in maken en moet je op de een of andere manier met die ene hand dus ervoor zorgen dat er ook wat groente bij komt om het vervolgens in je mond te stoppen. Jammie :D Het enige vieze is dat het aan je handen blijft kleven.
Zondag zou de dochter van mr. Chomba komen eten (maar ze kwam niet, dus we hadden veel te veel eten gemaakt in de 2 uur dat we hadden gekookt) en hadden we ook nshima gemaakt. Het was de tweede keer voor ons dat we het zelf maakte. Het ging beter dan de eerste keer, al was het dit keer toch te plakkerig. Mijn hele handen zaten onder! Bah :P Maar het prutje van groente dat we erbij gemaakt hadden was echt super lekker! De mensen hier zeggen ook allemaal dat we vooral bij thuiskomst de nshima voor al onze vrienden en familie moeten maken... dus wees gewaarschuwd ;)
Zondag hebben we eigenlijk heel weinig gedaan. We zouden die ochtend naar de kerk, we wisten niet hoe laat, dus om 8 uur stonden we bij het weeshuis en het huis van de docenten. De kerkdienst zou om 10 uur of half 10 moeten beginnen (je weet t nooit hier!), maar vandaag was er geen kerkdienst, omdat er een begrafenis was. Dit was dus wel de meest slechte Pasen ooit. Ik heb in mijn tijd hier nog geen kerkbezoek gehad, want de kerkdiensten zijn er dus niet eens altijd. Wel zou Sarah om 12 uur mijn haar gaan doen. Ze was er niet om 12 uur, dus heb ik even met Patience gespeeld, een 8 maanden oud meisje, dochter van een docente. Ze was alweer bang voor me, maar na een paar uur klom ze gewoon tegen me op alsof er niets aan de hand was. Sarah heeft mijn haar gedaan toen ze om kwart voor 1 toch kwam. Er zitten nu 39 vlechtjes in en de 600 elastiekjes die ik gekocht heb voor nog geen euro waren dus ruim voldoende. Leek me wel leuk voor thuis ook ;) Ik moet wel een doek ofzo gaan kopen, want op deze manier gaat mijn huid natuurlijk goed verbranden. Het zal er vast binnenkort wel weer uit gaan, want mijn haar pluist goed. Ik heb al een deal dat ze mijn haar voor mijn vertrek weer gaat doen, maar dan heel veel kleine vlechtjes, dus dan moet ik er zeker een dag zitten (dit keer zat ik er maar 2 uur) en dan komen er ook kraaltjes in. Dus, op naar de markt voor kraaltjes!
Ohw, en wat de kinderen ook leuk vonden was Hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen. Hahaha, ze probeerden ook mee te zingen, maar dat lukte niet helemaal. De bewegingen gingen natuurlijk wel goed ;)
Op school gaat het allemaal prima, de toetsen gaan beginnen! De docenten staan heel open voor onze ideeen, maar buiten schooltijd kan ik ze slecht bereiken. Wel hebben Natalie en ik een voetbaltraining voorbereid (wat erg, 2 blanke meiden die even komen vertellen wat buitenspel is), want die van afgelopen keer was niet echt goed! Ik kan dus zeker wat doen hier met de kinderen, leerlingen en docenten. Het is op school allemaal goed geregeld vind ik zelf. Het onderwijs is ook goed, dus kan ik weinig aan verbeteren, behalve dat de leerlingen veel te veel tijd krijgen voor hun werk. Namelijk tot ze het af hebben! Dat lijkt misschien redelijk, maar als ze in groep 6 vier sommen moeten doen als 5 x 217, dan doen ze daar een uur over. Lijkt mij wat lang. Ook kennen ze de tafels niet, voor 1x8 en 2x3 kijken ze direct op hun vermenigvuldigingstabel. We bedachten dat we daarvoor wel wat spellen voor konden bedenken en ook een tafeldiploma konden maken. Op die manier kunnen de leerlingen wat sneller leren rekenen en tellen, want dit duurt echt te lang. Als ik zie dat de kinderen bij 8+5 op hun vingers gaan tellen in groep 7 moet ik steeds aan Mart denken, die op wintersport onder de tafel ook snel keek hoeveel het werd als hij een kaart op moest leggen bij een spel, haha! Wat dat betreft zijn de kinderen hier dus hetzelfde ;)
Zaterdag zijn we bij Victoria geweest, zij woont in Chinsali en was caretaker van het weeshuis, tot ze 6 weken geleden ontslagen werd. Haar huis was achter de heuvel op een deel waar ik nog nooit geweest was. Het was er supermooi! Het is een heel andere wereld waar je hier in zit, niet te omschrijven. Overal waar je kijkt is het groen van maisvelden of grasvelden en dan niet laag gras, zoals bij ons, maar hoog gras, misschien meer riet ofzo. Vanaf de heuvel konden we ook goed in de verte kijken: allemaal plat en soms een bergje, maar alles overal groen. Geen gebouwen, flats of fabrieken. Heerlijk! De huizen daar lijken allemaal op elkaar. Ze zijn gemaakt van steen, vervolgens met cement gepleisterd en dan een verflaagje er over heen, klaar! Het dak is gemaakt van takken, heel bijzonder! Ik zou er niet aan beginnen, maar het is in de huizen echt heel koel. In het huis is zelf vrij weinig. De woonkamer was nog kleiner dan mijn slaapkamer thuis. Er stonden 2 stoelen en een bank in. Een klein tafeltje was de eettafel, die stond in het midden. Tegen de muur stond een andere tafel met daarop alles wat ze aan serviesgoed had. Niet veel... De mensen stallen hier alles uit, om zo direct aan gasten te kunnen laten zien wat ze allemaal wel niet hebben. Ze heeft echt weinig, maar genoeg om te leven. Ook hier werden we koninklijk voorzien van eten: aardappel en nshima met ei, groente, bonen en koolsalade ofzo. Echt heel lekker. Uiteraard ook weer veel bekijks toen we door het dorp liepen. Ik noem het een dorp, omdat er allemaal kleine huisjes staan, alles ver uit elkaar, iedereen kent iedereen. Maar het is eigenlijk een stad. Ik heb een aantal echt oude Afrikaanse vrouwen gezien, toch indrukwekkend hoe zij eruit zien. Ook een bananenbloem, wat is zo'n ding groot! Hoe verder we liepen, hoe meer kinderen er achter ons aan kwamen. Een soort optocht vormden we, zal er leuk uit gezien hebben! Het leek me grappig om dat op film vast te leggen, maar toen ik de camera uit mijn tas haalde waren ze allemaal direct weg! Ze renden hard weg voor de camera! Je moet ook niet een stapje naar ze toe doen, want dat vinden met name de kleintjes echt eng! Sorry hoor :$ Maar met een goed gevulde buik en een maiskolf in mijn hand gingen we zo weer terug naar de markt en na wat inkopen (een lollie voor Victoria, waarmee ze zo gelukkig was als een kind, hahaha!) op een busje naar huis gestapt.. weer een dag voorbij...
Goed, een lang verhaal ook dit keer weer. Ik weet niet zo goed meer wat ik nog meer moet vertellen, want alles lijkt hier heel normaal voor mij. Ook wanneer ik over de straat loop of op weg ben naar Chinsali, vergeet ik hoe mooi het uitzicht hier is of hoe ongewoon het is dat mensen met bakken afwas, zakken houtskool of takken op hun hoofd lopen. Alles went hier dus echt, al besef ik goed dat ik thuis niet 11 uur per nacht op mijn bedje lig... Dat bevalt best goed, al is het hier slechts een matras op de grond. Nou, dat was het dan weer, tot zo ver! ;)